Θάνατος...

Ναι, θα είναι λίγο μακάβριο το συγκεκριμένο ποστ. Γιατί να θέλω να γράψω κάτι τέτοιο; Παρόλο που έχασα συγγενικά μου πρόσωπα τους τελευταίους μήνες, μπορώ να πω πως έζησαν σχετικά καλή ζωή. Εκάμαν οικογένειες, είδαν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν, να πετυχαίνουν στην ζωή τους τζε να κάμνουν δικές τους οικογένειες. Εζήσαν τζε τα κακά φυσικά όπως πολέμους, φτώχιες στην ξενιτιά, πατέρας τους να τους αφήνει σε μικρή ηλικία και άλλα διάφορα που τυγχένουν σε κάποιες οικογένειες. Αλλά τουλάχιστον έζησαν γεμάτη ζωή. Τί γίνεται όμως στα άτομα που δεν προλαβαίνουν να ζήσουν τούτα τα πράματα;

Εκτές τυχαία έκαμνα debate με τον εαυτό μου γιατί να υπάρχει τούτη η αδικία στον κόσμο. Γιατί να υπάρχουν παιδιά, νέοι, άτομα που ακόμα έχουν πολλά πράματα κάμουν στην ζωή τους ακόμα αλλά τελικά ο θάνατος να έχει άλλα σχέδια. Όποιος τζε να εν ο τρόπος που να πεθαίνουν τούτα τα άτομα, ήτε που μακροχρόνια ασθένεια ή αναπάντεχο ατύχημα, πάλε εν το κάμνει σωστό.

Σήμερα σαννα εν ήθελα να σηκωθώ που το κρεβάτι, κάτι εν μου εφαίνετουν σωστό. Ούτε στην μάδερ επία για μεσημεριανό που το πάω σχεδόν κάθε μέρα. Απλά δεν είχα όρεξη. Λαλώ εν η ζέστη. Πάω δουλειά τζε μετά μάθημα. Πάλε ένιωθα λίο παράξενα μετά που τόσες ώρες. Τελικά υπήρχε λόγος. Ήρτα πίσω δουλειά, κάμνω log in στο facebook τζε διαβάζω πως μια vlogger-makeup artist 13 χρονών έχασε την μάχη με τον καρκίνο. Ναι, δεν την ήξερα προσωπικά. Αλλά άμαν βλέπεις video στο youtube κάποιου ατόμου, να βλέπεις φωτογραφίες στο instagram ή facebook τζε να διαβάζεις tweets που γράφει για 1 χρόνο περίπου, ακόμα τζε αν τζίνη εν Φλώριδα τζε εσύ Λευκωσία, μαθαίνεις τον.  Το όνομα του κοριτσιού είναι Talia Joy Castellano. Μπορείτε να δείτε τα makeup tutorial και vlogs της εδώ http://www.youtube.com/user/taliajoy18 

Ήταν στο νοσοκομείο για πάνω που 2 μήνες τον τελευταίο καιρό εκτός που κάποιες λίες μέρες που της εδιούσαν άδεια οι γιατροί να πάει κάπου που θέλει. 

Πριν 1 χρόνο είπαν της οτι έχει 2 καρκίνους στο μικρό της κορμί τζε εδώσαν της λίους μήνες με ένα χρόνο ζωής (Υπάρχει σχετικό vlog που μιλά η ίδια για το συγκεκριμένο θέμα). Ήταν το πρώτο video που είδα της Talia τζε κάτι με ετράβησε πάνω της. Η αυτοπεποίθηση της, το χαμόγελο της, η όλη προσωπικότητα της; Ακόμα εν ξέρω. Ήταν εξαιτίας της που αποφάσισα να πειραματίζουμε μόνη μου λίο με το make up μιας τζε ποττέ εν τα εκατάφερνα. 

Εμφανίστηκε στο show της Ellen Degeneres μιας τζε ήταν μια που τις ευχές της.

Έγινε honorary CoverGirl στο σχετικό περιοδικό, ήθελε να κάμει δικό της makeup line που δυστυχώς εν επρόλαβε τζε μια designer την εβοήθησε να κάμει δική της σειρά από ρούχα για παιδιά της ηλικίας της. Λόγω του ότι έγινε γνωστή στο internet εβοήθησε αρκετά με το να μαζευτούν donations για την έρευνα παιδικού καρκίνου μιας τζε που έρευνες που εγίναν έδειξαν ότι που ούλες της δωρέες που γίνουντε πολλά λία καταλήγουν για τον παιδικό καρκίνο. 

Έχει άτομα γύρω μου έχασαν κάποιο δικό τους άτομο ήτε που καρκίνο ήτα που σοβαρό δυστύχημα. Σίγουρα η θλίψη που νιώθω κάθε φορά εγώ που πεθαίνει κάποιο άτομο που ακόμα είχε πολλά πράματα να ζήσει αλλά εν μπορεί, δεν συγκρίνεται με το πως νιώθει μια οικογένεια που χάνει τον γονιό του, το παιδί του, τον αδερφό ή την αδερφή του. Εμένα παραπάνω πιάνει με το παράπονο του γιατί. Οί γιατί να έχει καρκίνο ή να πάθει κάτι. Ας έχει καρκίνο, ας κάμει το δυστύχημα....αλλά γιατί να φει που την ζωή χωρίς να ζήσει την ζωή του. Μπορεί η φύση ή η ζωή να του έδωσε τούτο το εμπόδιο για να έρτει κάτι καλύτερο μετά, να κάμει το άτομο πιο δυνατό. Εν το γνωρίζουμε τούτο. (Δεν λέω "ο Θεός" επειδή έτσι στιγμές έχω τις αμφιβολίες)

Πριν 4 χρόνια (αν θυμούμε καλά) μια φίλη μου έχασε τον πατέρα της που καρκίνο. Μέσα σε 6 μήνες έσβησε που την ζωή ένα άτομο που τον έβλεπα σχεδόν κάθε μέρα. Επείραξε με αρκετά. Εν είδε την κόρη του να αποφοιτά που το πανεπιστήμιο, εν θα την δει να παντρεύκεται, εν θα την δει να κάμνει δική της οικογένεια τζε να εν ευτυχισμένη. 

Να είμαι λύκειο τζε η αδερφή μιας φίλης μου να μαθαίνω πως εν νοσοκομείο με καρκίνο. Μετά που λίους μήνες να μου λαλεί ένα πρωινό που εν ήρτε σχολείο, μέσω sms, πως επέθανε η αδερφή της. Την μικρή μια φορά την είδα που έτυχε να πάω με το σχολείο τζε τον όμιλο του Ερυθρού Σταυρού να δώσουμε δώρα για τα Χριστούγεννα στα μωρά που για διάφορους λόγους θα τα επερνούσαν στο νοσοκομείο. Θυμούμε που μου είπε η φίλη μου οτι μπορεί να μεν την δούμε επειδή η θεραπεία του καρκίνου κάμνει το ανοσοποιητικό σύστημα της αδύναμο τζε εν επικίνδυνο αν πιάσει μικρόβιο. Παρόλα αυτά όταν επίαμε στο νοσοκομείο τζε εφέραν κάποια που τούτα τα μωρά έξω (ηλικίας που κάτι μηνών μέχρι εφηβείας) εκαταλάβα την αμέσως. Ακόμα έχω την εικόνα στο νου μου μόλις την είδα. Ενόμιζα πως ήταν ένα αγγελάκι. 

Τούτα τα άτομα αποτυπώνουντε στο νου μου. Εν εικόνες που εν θα φύουν ποττέ τζε πάντα εννα τις θυμούμε. 

Επικεντρώθηκα πολλά στον καρκίνο επειδή κάποια δυστυχήματα εν τζε θέμα τύχης(wrong place at the wrong moment πράμα). Σίγουρα ενεν πιο εύκολο στην οικογένεια, συγγενείς και φίλους. Πάντα θα μένει ένα κενό στα άτομα που τους ήξεραν όταν ένα άτομο χάνει την ζωή του. Κανένα που τα 2 (αρρώστια ή δυστύχημα) εν μπορείς να το αποτρέψεις που να συμβεί. 

Αυτά ήθελα να γράψω, να μοιραστώ τις σκέψεις μου με τον κόσμο. 

R.I.P. to all the people that left us sooner that it should.

(Τα χρώμα που χρησιμποίησα δεν ήταν τυχαία. Τα αγαπημένα χρώματα της Talia)