Γονείς...

Τωρά τελευταίως που κάποια πράματα στη ζωή μου εν απλά ωραία τζε απλά περνώ καλά, βρίσκω τον εαυτό μου να δυσκολεύκουμε να πως κάποια πράματα στους γονιούς μου. Ένεν πως εν νιώθω κοντά τους, αντιθέτως αρέσκει μου να περνώ ώρες μαζί τους απλά εν ορισμένα πράματα που λαλούν για άλλους γυρώ μας (συγγενείς, γείτονες, γνωστούς) που εμένα απλά εν μου αρέσκουν τζε βρίσκω το λάθος να κάμνεις έτσι σχολιασμό...στο κάτω κάτω εν ξέρεις αν θα έχεις τζε εσύ τα ίδια. Με τούτη την λογική βρίσκω το δύσκολο να τους πω κάτι που μου συμβαίνει εμένα στα ίσια επειδή εν κάτι που εσχολιάσαν αρνητικά στο παρελθόν τζε έτσι απλά αφήνω το να μαθευτεί τυχαία που έτσι εγίνηκε τωρά. Αλλά το "αρνητικό" σχόλιο ήταν πάλε τζιαμέ τζε πείραξε με. 

Να σας πω με παραπάνω λεπτομέριες επειδή θέλω γνώμες επειδή μπορεί να είμαι τζε εγώ παράλογη. Ακούμε ή καλιούν μας σε γάμους που ένας από το ζευγάρι εν ξένος, δηλαδή όχι κυπραίος ούτε καλαμαράς. Μιλώ για ξένος όπως Ιταλός, Γάλλος, Ρώσσος, Σουηδέζος, Εγγλέζος κτλ. Οτιδήποτε άλλο που το όνομα του αποκλείετε να εν Ανδρέας ή Μάριος τέλος πάντων. Ο φάδερ εν θα πει τίποτε, ούτε που τον κόφτει νομίζω ή απλά κρατά την γνώμη του στον εαυτό του. Η μάδερ, που την άλλη, θα κάμει τον εξής σχολιασμό: "Εν έβρισκε κυπραία/ο;" Πρώτον: Τί σε κόφτει τι ράτσα εν ο άντρας ή η γυναίκα. Δεύτερον: που τα πότε είμαστε σε τόσο στενόμυαλη χώρα που το να παντρευτείς ξένο σημαίνει πως κάτι εν πάει καλά. Διαιρωτούμαι ώρες ώρες πως σκέφτεται. 

Πριν κάτι μήνες ένας παλιός συμμαθητής μου τζε γείτονας μας έκαμε σχέση με μια κοπέλλα που υποψιάζουμαι εν Βουλγάρα. Εμένα ούτε με έκοφτε, εφάνηκε μου να τερκάζουν μαζί τζε εχάρικα για τζίνον μιας τζε είχε αποτυχίες πριν. Έτυχε τζε υποψιάστηκα το που επίαν διακοπές Βουλγαρία τζε εφάνηκε που πως εμήναν σε σπίτι όχι σε ξενοδοχείο. Η μάδερ που το είδε λαλεί μου "Μα εν ξένη η φιλενάδα του "τάδε";" Ναι, απαντώ της εγώ, έτσι μου εκατάλαβα, πιστεύκω πως εν Βουλγάρα. "όπως φαίνεται οι κυπραίες εν τον θέλουν πλέον". Έμεινα τζε εθώρουν την. Ασπούμε τί λαλείς; Που ξέρεις την κοπελλούα; Τζε που ξέρεις πως εν το κοπελλούι τωρά; Έχει να τον δεις τζε να του μιλήσεις που τον καιρό που είμαστε 14-15 χρονών. 

Πίσω στα δικά μου τωρά. Εδώ και 2 μήνες φκαίνω με ένα παιδί που τυχαίνει να εν ξένος. Τωρά τι ράτσα ένει εννα γράφω δαμέ για 2 χρόνια επειδή ούτε εγώ επολλοκατάλαβα αλλά άτε να πω πως εν Ρώσσος. Φυσικά είχα τις αμφιβολίες μου να τους πω κάτι αμέσως. Πρώτο: επειδή εν ήξερα πόσο εννα διαρκέσει τζε έτσι εν υπήρχε λόγος τζε δεύτερο: λόγο τούτον των σχολιασμών που κάμνει άμαν κάποιος εν με κάποιο ξένο (σάννα έχουν κάποιαν αρρώστια τζε φοάται μεν κολλήσουμε τζε εμείς, ξενητίτιδα ασπούμε). Έτυχε να τον δουν 1-2 φορές σπίτι μου τζε τελευταίος που το επετύχαμε πας τα βουνά εντελώς τυχαία χωρίς να ξέρω πως ήταν τζε τζίνοι τζιαμέ. Φυσικά επερίμενα σχολιασμό. Αμέσως ήταν η ερώτηση "ποιός εν τούτος που γυρίζεις μαζί του;" με όλο το αρνητικό ύφος. Επείραξε με. Απάντησα της απλά με ένα όνομα τζε απλά ότι εν ξένος. Το επόμενο εν το επερίμενα, απλά λαλεί μου "να σκέφτεστε πριν να κάμνετε κάτι". Εσκέφτηκα τζίνη την ώρα τι θέλει να πει. Εν το εκαταλάβα τούτο. Ελάλε μου το με ύφος που εφαίνετουν πως εν της άρεσε που εν ξένος. Τί σε κόφτει ασπούμε; Ξέρεις τον; Ξέρεις πως ήταν οι προηγούμενοι φίλοι μου που ήταν κυπραίοι τζε πως συγκρίνεται τούτος μαζί τους; Έχει σημασία το ότι εγεννήθηκε σε άλλη χώρα; Στο κάτω κάτω είσουν τζε εσύ μια ξένη κάποτε σε κάποιου άλλου την χώρα, τζε εσύ θα εμπορούσες να έχεις φίλο/άντρα κάποιο ξένο(κατά την οικογένεια σου) αλλά εσύ θα είσουν η ξένη στην χώρα του. Απλά ήταν πολλά αυστηροί οι γονείς σου τζε εν σου άρεσκε. Γιατί το επαναλαμβάνεις τούτο τωρά; 

Φυσικά εν της είπα τις σκέψεις μου για να μεν μαλλώσουμε αλλά το τελευταίο επείραξε με αρκετά.