Θάνατος...

Ναι, θα είναι λίγο μακάβριο το συγκεκριμένο ποστ. Γιατί να θέλω να γράψω κάτι τέτοιο; Παρόλο που έχασα συγγενικά μου πρόσωπα τους τελευταίους μήνες, μπορώ να πω πως έζησαν σχετικά καλή ζωή. Εκάμαν οικογένειες, είδαν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν, να πετυχαίνουν στην ζωή τους τζε να κάμνουν δικές τους οικογένειες. Εζήσαν τζε τα κακά φυσικά όπως πολέμους, φτώχιες στην ξενιτιά, πατέρας τους να τους αφήνει σε μικρή ηλικία και άλλα διάφορα που τυγχένουν σε κάποιες οικογένειες. Αλλά τουλάχιστον έζησαν γεμάτη ζωή. Τί γίνεται όμως στα άτομα που δεν προλαβαίνουν να ζήσουν τούτα τα πράματα;

Εκτές τυχαία έκαμνα debate με τον εαυτό μου γιατί να υπάρχει τούτη η αδικία στον κόσμο. Γιατί να υπάρχουν παιδιά, νέοι, άτομα που ακόμα έχουν πολλά πράματα κάμουν στην ζωή τους ακόμα αλλά τελικά ο θάνατος να έχει άλλα σχέδια. Όποιος τζε να εν ο τρόπος που να πεθαίνουν τούτα τα άτομα, ήτε που μακροχρόνια ασθένεια ή αναπάντεχο ατύχημα, πάλε εν το κάμνει σωστό.

Σήμερα σαννα εν ήθελα να σηκωθώ που το κρεβάτι, κάτι εν μου εφαίνετουν σωστό. Ούτε στην μάδερ επία για μεσημεριανό που το πάω σχεδόν κάθε μέρα. Απλά δεν είχα όρεξη. Λαλώ εν η ζέστη. Πάω δουλειά τζε μετά μάθημα. Πάλε ένιωθα λίο παράξενα μετά που τόσες ώρες. Τελικά υπήρχε λόγος. Ήρτα πίσω δουλειά, κάμνω log in στο facebook τζε διαβάζω πως μια vlogger-makeup artist 13 χρονών έχασε την μάχη με τον καρκίνο. Ναι, δεν την ήξερα προσωπικά. Αλλά άμαν βλέπεις video στο youtube κάποιου ατόμου, να βλέπεις φωτογραφίες στο instagram ή facebook τζε να διαβάζεις tweets που γράφει για 1 χρόνο περίπου, ακόμα τζε αν τζίνη εν Φλώριδα τζε εσύ Λευκωσία, μαθαίνεις τον.  Το όνομα του κοριτσιού είναι Talia Joy Castellano. Μπορείτε να δείτε τα makeup tutorial και vlogs της εδώ http://www.youtube.com/user/taliajoy18 

Ήταν στο νοσοκομείο για πάνω που 2 μήνες τον τελευταίο καιρό εκτός που κάποιες λίες μέρες που της εδιούσαν άδεια οι γιατροί να πάει κάπου που θέλει. 

Πριν 1 χρόνο είπαν της οτι έχει 2 καρκίνους στο μικρό της κορμί τζε εδώσαν της λίους μήνες με ένα χρόνο ζωής (Υπάρχει σχετικό vlog που μιλά η ίδια για το συγκεκριμένο θέμα). Ήταν το πρώτο video που είδα της Talia τζε κάτι με ετράβησε πάνω της. Η αυτοπεποίθηση της, το χαμόγελο της, η όλη προσωπικότητα της; Ακόμα εν ξέρω. Ήταν εξαιτίας της που αποφάσισα να πειραματίζουμε μόνη μου λίο με το make up μιας τζε ποττέ εν τα εκατάφερνα. 

Εμφανίστηκε στο show της Ellen Degeneres μιας τζε ήταν μια που τις ευχές της.

Έγινε honorary CoverGirl στο σχετικό περιοδικό, ήθελε να κάμει δικό της makeup line που δυστυχώς εν επρόλαβε τζε μια designer την εβοήθησε να κάμει δική της σειρά από ρούχα για παιδιά της ηλικίας της. Λόγω του ότι έγινε γνωστή στο internet εβοήθησε αρκετά με το να μαζευτούν donations για την έρευνα παιδικού καρκίνου μιας τζε που έρευνες που εγίναν έδειξαν ότι που ούλες της δωρέες που γίνουντε πολλά λία καταλήγουν για τον παιδικό καρκίνο. 

Έχει άτομα γύρω μου έχασαν κάποιο δικό τους άτομο ήτε που καρκίνο ήτα που σοβαρό δυστύχημα. Σίγουρα η θλίψη που νιώθω κάθε φορά εγώ που πεθαίνει κάποιο άτομο που ακόμα είχε πολλά πράματα να ζήσει αλλά εν μπορεί, δεν συγκρίνεται με το πως νιώθει μια οικογένεια που χάνει τον γονιό του, το παιδί του, τον αδερφό ή την αδερφή του. Εμένα παραπάνω πιάνει με το παράπονο του γιατί. Οί γιατί να έχει καρκίνο ή να πάθει κάτι. Ας έχει καρκίνο, ας κάμει το δυστύχημα....αλλά γιατί να φει που την ζωή χωρίς να ζήσει την ζωή του. Μπορεί η φύση ή η ζωή να του έδωσε τούτο το εμπόδιο για να έρτει κάτι καλύτερο μετά, να κάμει το άτομο πιο δυνατό. Εν το γνωρίζουμε τούτο. (Δεν λέω "ο Θεός" επειδή έτσι στιγμές έχω τις αμφιβολίες)

Πριν 4 χρόνια (αν θυμούμε καλά) μια φίλη μου έχασε τον πατέρα της που καρκίνο. Μέσα σε 6 μήνες έσβησε που την ζωή ένα άτομο που τον έβλεπα σχεδόν κάθε μέρα. Επείραξε με αρκετά. Εν είδε την κόρη του να αποφοιτά που το πανεπιστήμιο, εν θα την δει να παντρεύκεται, εν θα την δει να κάμνει δική της οικογένεια τζε να εν ευτυχισμένη. 

Να είμαι λύκειο τζε η αδερφή μιας φίλης μου να μαθαίνω πως εν νοσοκομείο με καρκίνο. Μετά που λίους μήνες να μου λαλεί ένα πρωινό που εν ήρτε σχολείο, μέσω sms, πως επέθανε η αδερφή της. Την μικρή μια φορά την είδα που έτυχε να πάω με το σχολείο τζε τον όμιλο του Ερυθρού Σταυρού να δώσουμε δώρα για τα Χριστούγεννα στα μωρά που για διάφορους λόγους θα τα επερνούσαν στο νοσοκομείο. Θυμούμε που μου είπε η φίλη μου οτι μπορεί να μεν την δούμε επειδή η θεραπεία του καρκίνου κάμνει το ανοσοποιητικό σύστημα της αδύναμο τζε εν επικίνδυνο αν πιάσει μικρόβιο. Παρόλα αυτά όταν επίαμε στο νοσοκομείο τζε εφέραν κάποια που τούτα τα μωρά έξω (ηλικίας που κάτι μηνών μέχρι εφηβείας) εκαταλάβα την αμέσως. Ακόμα έχω την εικόνα στο νου μου μόλις την είδα. Ενόμιζα πως ήταν ένα αγγελάκι. 

Τούτα τα άτομα αποτυπώνουντε στο νου μου. Εν εικόνες που εν θα φύουν ποττέ τζε πάντα εννα τις θυμούμε. 

Επικεντρώθηκα πολλά στον καρκίνο επειδή κάποια δυστυχήματα εν τζε θέμα τύχης(wrong place at the wrong moment πράμα). Σίγουρα ενεν πιο εύκολο στην οικογένεια, συγγενείς και φίλους. Πάντα θα μένει ένα κενό στα άτομα που τους ήξεραν όταν ένα άτομο χάνει την ζωή του. Κανένα που τα 2 (αρρώστια ή δυστύχημα) εν μπορείς να το αποτρέψεις που να συμβεί. 

Αυτά ήθελα να γράψω, να μοιραστώ τις σκέψεις μου με τον κόσμο. 

R.I.P. to all the people that left us sooner that it should.

(Τα χρώμα που χρησιμποίησα δεν ήταν τυχαία. Τα αγαπημένα χρώματα της Talia)

3η λωρίδα - Revisited

Πριν 2 χρόνια, τον καιρό που εκατασκευάζετουν η 3η λωρίδα στον αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας έγραψα ένα ποστ το πόσο ανίδεοι εν ορισμένοι στον τρόπο χρήσης της τζε πως στο μέλλον εννα χρησιμοποιείτε λανθασμένα που τους οδηγούς επειδή απλά εν ξέρουν πως (εν τζε φταιν οι οδηγοί φυσικά. Εν λογικό να μεν ξέρουν αλλά καμιά φορά εν λογική που χρειάζεται παραπάνω)

Η κίνηση του να δημιουργηθεί η λωρίδα εν αρκετά σωστή. Υπάρχουν παραπάνω δουλειές στην Λευκωσία παρά σε οποιαδήποτε άλλη πόλη τζε εν λογικό μιας τζε εν η πρωτεύουσα της χώρας, άρα πολλές εταιρείας διαλέουν να ανοίξουν δαμέ τα γραφεία τους. Τζε λόγο τούτου πολλά άτομα που άλλες πόλεις τζε γύρω χωρία έρκουντε Λευκωσία να δουλέψουν καθημερινά τζε δημιουργείτε αρκετή κίνηση στην είσοδο/έξοδο της.

Θα ήθελα να αναφέρω επίσης ότι η αστυνομία έκαμε την προσπάθεια της να εκπαίδευση τον κόσμο για τον σωστό τρόπο λειτουργίας των 3ων λωρίδων. Δηλαδή έτσι μου είπαν. Εγώ άκουσα για προστίματα που θα βάλλουν στα άτομα που κάμνουν λάθος χρήση των λωρίδων. Όπως τζε νάνε, η αστυνομία κάτι επροσπάθησε να κάμει για να μεν γίνουντε σοβαρά δυστυχήματα στον αυτοκινητόδρομο.

Παρόλο που βλέπω αρκετή βελτίωση στον δρόμο την ώρα που πάω κάπου, δυστυχώς πάντα θα υπάρχουν κάποια άτομα που απλά δεν θέλουν να μάθουν. 3 στις 5 φορές που θα φκω στον αυτοκινητόδρομο θα δω άτομο να πιένει με 90-100 στην μεσαία λωρίδα, κόσμος να προσπερνά που δεξιά (σωστό!) τζε κόσμο να προσπερνά που αριστερά (λάθος!) τζε μετά να μπαίνουν ξανά στην μεσαία λωρίδα, είτε επειδή στην δεξιά κάποιος πρέπει να προσπεράσει επειδή συνήθως πιένουν με όριο πάνω που 120km/h τζε ο άλλος στα αριστερά για να προσπεράσει κάποιον στην συγκεκριμένη λωρίδα. 

Αρχικά είπα να δικαιολογήσω ορισμένα άτομα που κρατούν την μεσαία λωρίδα χωρίς λόγο με το ότι εν ηλικιωμένα άτομα που τον καιρό που επιάσαν άδεια είχε 5 αυτοκίνητα στον δρόμο (οκ, υπερβάλλω, είχε 200...πάλε εν λία όμως). Όπως μου είπε ο φάδερ, τον καιρό που έπιασε τζίνος άδεια εν είχε roundabouts με 2 λωρίδες τζε γι αυτό οι γέροι εν ξέρουν πως να χρησιμοποιήσουν τα roundabout τωρά. Δεν δικαιολογώ όμως άτομα που εν της ηλικίας 20-50 χρονών. Ναι οι 50ρηδες ενεν νέοι αλλά ενεν ανεπίδεκτοι μαθήσεως, έπρεπε να μάθουν ή τουλάχιστον να παρατηρήσουν τί γίνεται γυρώ τους στο δρόμο. 

Κάτι τέτοιο έγινε την περασμένη εβδομάδα καθώς επίενα θάλασσα με τους πάρεντς. Η μάδερ δε άρκεψε τζε εμουρμούραν οτι εννα γίνει κάτι πολλά σοβαρό τζε μετά εννα γυρεύκουμεν το λάθος. 

Ελπίζω να μεν φκει αλήθεια τζε μιας ακόμα εν πρόσφατες οι λωρίδες, περιμένω πως κάποτε να σάσουν τα πράματα τζε να μεν θρηνήσουμε άτομα. 

"On a three-lane dual carriageway, you may use the middle lane or the right-hand lane to overtake but return to the middle and then the left-hand lane when it is safe." source

(εν εκατάφερα να βρω κανονισμούς της Κύπρου στο θέμα. Αν το βρει κάποιος let me know)

Επιχείρηση: Κούρεμα γάτας

Όπως όλοι εκαταλάβετε έχω μια γάτα. Μπορώ να πω εν αρκετά τριχωτή για γάτα "ράτσα μ' έκαψες", όπως την αποκαλεί η μάδερ. 

I'm a hairy little monster!

Έχει που τα πέρσι που είμαι σε δίλημμα αν θα την πάρω να την κουρέψω ή όχι για τους καλοκαιρινούς μήνες μιας τζε με τον καύσωνα τζε την υγρασία βλέπω την να υποφέρει. Ναι, θα μπορούσα να είχα το AC ανοικτό τις κρίσιμες ώρες αλλά επειδή είμαι τζε εγώ άνεργη προσπαθώ να το έχω ανοικτό μόνο άμαν κοιμούμαι (παραπάνω λόγος εν οι αλλεργίες μου). 

Μετά που αρκετήν έρευνα στο interweb, μετά που ερωτήσεις σε 2 κτηνίατρους για γνώμη τζε κάποια ενθαρρυντικά λόγια που άλλους φιλόζωους αποφάσισα να την κουρέψω. Σε κτηνίατρο διούν τους ένα ηρεμιστικό πριν τους κουρέψουν, πριν να πάρω τέτοια δραστικά μέτρα είπα να πάω σε professional animal groomer που μου εσυστήσαν ως πολλά καλός με γάτους. Επικοινώνησα μαζί του μέσω του φατσοβιβλίου(κάμνει θαύματα ώρες ώρες τούτο το πράμα α!) τζε είπα να τον ρωτήσω την γνώμη του τζε πως θα γίνει η διαδικασία. Απάντησε μου μετά που λίες ώρες, πράμα παράξενο μιας τζε ο άλλος που έστειλα μήνυμα ακόμα εννα μου απαντήσει, τζε είπε μου να την πάρω τζε βλέπουμε. 

I has haircut?

Την Δευτέρα που λέτε έκλεισα ραντεβού μαζί του. Εκαθησύχασε με το παιδί που το τηλέφωνο ότι εν θα αγχώσουμε το ζωάκι. Αν δεν κάμνει, εν κάμνει τζε να την πιάσω να την πάρω σπίτι. Εν θα έχει χρέωση (είχε χάζι!) 

Σήμερα που λέτε επήρα την. Μες το άγχος εγώ αν θα τον δακκάσει, αν θα τον χτάρει κτλ. Τελικά, παρόλο που ήταν αρκετά φοητσιασμένη, άφηκε τον τζε έκαμε την δουλειά του. Επήρε μας περίπου 45λεπτά τζε φυσικά προς το τέλος εδισπίρκασε η Λούλου τζε έθελε να φει. Στην διαδικασία εβάστουν εγώ την κεφαλί της απλά για να μεν γυρίσει τζε δακκάσει τζε τζίνος με την μηχανή έκοφκε το τρίχωμα. Εγέμοσε ο τόπος τρίχες. Με την ποσότητα που εφκάλαμεν που πάνω της νομίζω άνετα γεμόνουμε 2 μαξιλάρια. Ήθελε να την λούσει το παιδί αλλά άμαν την είδε ότι αγχώσαμεν την αρκετά ως το τέλος είπε εν πειράζει. 

Rawwwr!! I'm a lion now!

Τελικά αγχώνουμουν χωρίς λόγο. Επερίμενα χειρότερη αντίδραση τζε είχα καλύτερη. Τωρά κάθετε τζε γλύφετε τζε ευτυχώς ακόμα αγαπά με τζε γουργουρίζει μου. 

Κρίση, κρίση τζε ξανά κρίση.

Μετά που δύο χρόνια ινακτίνιττη του μπλογκ μου είπα να ξεκινήσω να γράφω. Τωρά αν σας αρέσει εσάς εν άλλο θέμα αλλά τα suggestions εν καλοδεχούμενα πάντα. 
Είπα να γράψω για την κρίση μιας τζε σήμερα που επία για μεσημεριανό στην μάδερ μου, ελάλε μου τα διάφορα παράπονα της κυρίως για την αρφή μου. 

Να τα πιάσω που αρχής το πράματα. Ο γαμπρός μου επαρέτησε την δουλιά του τον Μάρτη για να κάμει αλλαγή καριέρας τζε αγόρασε περίπτερο. Ήταν λογιστής τζε ποττέ εν του άρεσκε τζίνο, ούτε επερνούσε τις τελευτές του εξετάσεις όσο τζε αν επροσπαθούσε, έτσι εσταμάτησε. Το κακό της υπόθεσης εν ότι τούτο εγίνηκε 2 εβδομάδες πριν να γίνει ούλο τούτο το μπαμ στην Κύπρο. Έτσι έμεινε μείον στην Τράπεζα τζε με μια επιχείρηση που απλά εν τα φκάλλουν πέρα. 

3 μήνες μετά πλεόν, ακόμα εν τα φκάλουν πέρα. Ο φάδερ μου τζιαμέ που είχε φυλάμενα λεφτά για κάποια rainy days στα γεράματα τους, ήταν να τους τα δώσει για να σταθούν στα πόθκια τους. Αλλά λεφτά γιόκ. Επειδή τελικά αφού αποφασίσουν να διώξουν τραπεζικούς υπαλλήλους (ινκλουντινγκ ο φάδερ) εν θα τους δώσουν το ταμείο προνοίας κτλ για να ζήσουν στα γεράματα τους, άρα τζίνα τα λεφτά χρειάζουντε τα οι ίδιοι στο τέλος. 
Να σημειώσω πως η αρφή μου εν νεόπαντρο ζευγάρη. Όσο τζε εκλείσαν 1 χρόνο. Άρα λογικό ένει να θέλουν να ξεκινήσουν μιαν οικογένεια σε κάποια φάση. Λεφτά όμως για να ζήσουν εν έχει. Η αρφή μου εν τζε τύπος που αγχώνεται πάρα πολλα εύκολα τζε πανικοβάλετε τζε τούτο κάμνει χειρότερα τα πράματα από ότι ένει. 

Πίσω στο αρχικό θέμα. Η μάδερ που λέτε άρκεψε τζε έκλαιε επειδή εν ήξερε πως να αντιμετωπίσει τούτη την δυσκολία. Ελάλε μου πως ένεν τούτη την ζωή που ονειρεύκετουν για την κόρη της επειδή ξέρει πόσο δύσκολο ένει να μεν έχει φαί πάνω στο τραπέζι άμαν έχεις τζε μωρό. Έχει τζε πολλά παράπονα που τους συμπέθερους της που εν ασχολούντε με τον γιο τους, να τον βοηθήσουν λίο τζε απλά λαλούν του το πόσο λάθος κίνηση έκαμε. (Γονείς να σου πετύχουν. Αν μου εκάμναν έτσι εμένα που επαράτησα τις σπουδές μισοδότζιν ήταν να πεχτώ!)  Τζε νιώθει ενοχές τζε ο ίδιος που έχει την γυναίκα του τζε δουλεύει Σαββατοκυρίακα τζε εν έχουν λεφτά να κάμουν μωρό.
Εγώ επροσπάθησα να καθησιχάσω την μάδερ πως όσο τζε να δυσκολεψουν τα πράμα εν θα πεινάσουμε. Έχω τζε εγώ λεφτά φυλάμενα, ούλοι προσέχουμε παραπάνω τωρά, άρα αν κάποιος που εμάς θέλει βοήθεια είμαστε ούλοι δαμέ γυρώ τζε εννα βοηθήσουμε. 

Στο κάτω κάτω εν τζε φταίμεν εμείς που εγινήκαν ούλα σκατά στην χώρα μας.  

Ουφ, είπα τζε εγώ τον καϊμό μου τζε εξαλάφρωσα.